Hoor de uitnodiging van de stilte

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quid ergo? Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Duo Reges: constructio interrete. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Videsne quam sit magna dissensio? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Iam contemni non poteris. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;

Je bent goed zoals je bent

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nemo igitur esse beatus potest. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Est, ut dicis, inquam. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Angst en diep vertrouwen

Ik weet hoe het voelt als de angst zich aankondigt. En zich als een strak korset om je hart wikkelt. 

Ik weet dat de angst je soms verleid om iets vast te houden. 

Ik weet hoe je je soms afkeert van plaatsen in jezelf waarvan je nog niet kunt houden. 

Ik weet dat je je soms verscheurd voelt tussen het leven waarvan je weet dat het geleefd kan worden
en de vernauwde ervaring van het dagelijkse. 

Ik weet hoe je soms niet durf te vertrouwen op de uitkomst van het leven zelf.
Op hoe controle soms beter lijkt te werken dan al het andere. 

Ik weet hoe moeilijk het is, 
om vooruit te bewegen zonder dat je weet wat er zal komen. 

Ik weet hoe je je richt op de uitkomst van dingen,
in een goedbedoelde poging om voor jezelf te zorgen. 

En hoe je soms vergeet om jezelf in de stilte te ontmoeten,
daar waar je zo wanhopig ontmoet wilt worden. 

Wat zou er gebeuren als je, al is het maar voor even, intieme verbinding maakt met het leven zoals het is? Als we eens niets hoeven op te lossen? Als we het werkelijk niet hoeven te weten? Als we een diep vertrouwen uitspreken naar de ervaring van dit moment. Wat zou er gebeuren, als we onszelf het diepe vertrouwen geven waarnaar we zo verlangen?

Laat je heilige natuur maar dansen. Zonder dat jij je er zelfs maar mee hoeft te bemoeien.

Vertrouw, mijn lief, vertrouw.

Het leven met al haar wonderlijke en ondoorgrondelijke scheppingskracht doet niets anders dan achter je staan.

Misschien zal het niet lopen zoals je vooraf had gedacht. Misschien zal de droom over hoe dingen zouden moeten zijn wel sterven.
En rest er niets anders dan het naakte leven zelf. Precies zoals het hier is, precies zoals het nu is.

Roept het leven je terug naar huis. Naar je eigen eindeloze, liefde. Naar je eigen eindeloze vertrouwen. 


Dus wees maar hier, mijn lief.


In dit enige moment dat werkelijk geleefd kan worden, en rust. Er is niets dat zich werkelijk tegen het leven keert.
Er is alleen maar een diepe roep naar meer liefde. Naar diep vertrouwen.
Weet dat er van je gehouden wordt. Dat je tedere hart hier gevierd wordt.